O dierbaar België .

Aan de grensovergang tussen NL en België stond ze me gisteren op te wachten: de corona-grenspolitie. Dat gaf een déjà-vécu gevoel toen mijn vader en ik in november 1989 de ossi-Polizei aan de checkpoints probeerden te overtuigen om door te rijden - de Berlijnse muur was die nacht gevallen.

Nu zweeft de aërosol-vijand in kleine partikeltjes door de loopgraven van de lucht. Kwaadheid in de supermarkten - spastische danspasjes rond winkelkarren en als toetje een neurotische blik.

En probeer 's luidop het anderhalve meterverhaal in vraag te stellen: scheldwoorden, gefoeter en kwade blikken zijn uw deel - ook als je verwijst naar wetenschapper & sociaal-geograaf Maurice de Hond die focust op vochtigheidsgraad en zwevende partikels : cfr.

https://www.youtube.com/watch?v=-Ni2lBVp0XY&t=126s

Volgens sociaal-geografen heeft het afstand houden geen zin in "sick-building-places" waarin kleine C-partikels in de lucht blijven hangen. En helemaal niet in de buitenlucht.

Maar de geest is uit de fles: anderhalve méter afstand blijven houden, schichtig rondkijken en mondkapjes dragen. Ik knuffel binnenkort alles wat beweegt, ook als het niet mag. En ja, mensen sterven in omstandigheden die huns gelijke niet kennen in de hel van Dante.

Ik doe braafjes mee; we zijn allemaal een beetje van slag.

Onder dit gesternte dan toch proberen een anderhalve meter haalbaar projectje uit te werken rond flexprinten in NL. Stap voor stap tot we een stukje grond vinden. Ingrediënten: 2 zeecontainers, een gasbrander, een koffiezetmachine, een radiootje, houten vloer, en battery-packs.

Wordt vervolgd.